Stefan Hertmans Biography

She dreamt of a man out of wild silk,
a wise man who made her body and her
past catch fire, but the frail wisdom
...

For the first time in a year and a half, in the dead
Of a night of the moon's last quarter, he's asleep
On his back. I see his features that are mine.
And odder still, he's growing. His mouth, ajar
...

What holds on is inedible.
The oldest houses are exchanged for newer rubble,
and smooth stone reaches out to older rubble.
...

Ze lijkt een panter die trager wordt
Omdat haar prooi verschijnt.
Iets in mij balt zich
En luistert naar het waaien
Tussen dat zo begeerde beeld en later.

Het wordt een wij, een kluwen van stilte,
Gebaren zonder echo en alleen dat licht,
Een samengaan van spieren en gedachten
Die ons op elkaar doen wachten.

Je geeft geen krimp. Ik adem niet.
We stellen uit en voelen pijn.
Spreken moet oorverdovend zijn.

Je kijkt pas op als het ondraaglijk wordt.
We drijven uit ons eigen blikveld
Naar een einder zonder ons.
Blauw is de schijn, kijk ons erin
Verdwijnen.
...

She's like a panther pausing
Because her prey appears.
Something in me rolls up tight
And listens to the wind
Between that longed-for image and what's to come.

It becomes a we, a knot of quiet,
Gestures without echo, only that light.
Convergence of muscles and ideas
That make us wait for each other.

You do not flinch. I can't breathe.
We put things off and suffer pain.
Speech will be deafening.

You only look up when it's unbearable.
We drift out of our field of view
To a horizon without us.
How blue is the reflection; in it
We disappear.
...