Zwarte Zeilen, Donderwolken Poem by Zyw Zywa

Zwarte zeilen, donderwolken
overspoelen al de kusten
al de kusten van de liefde

..........Attica (Aigeus en Theseus) ..........

Onvergankelijke liefde
van ouders voor hun kind
onvoorwaardelijk en waar

Maar onwetend is het lot
en blijdschap doet vergeten
wat de afspraak was

Zwarte zeilen, donderwolken
huilen om de dood van onze zoon
Wat is mijn leven nu nog waard?

Achter wolken schijnt de zon
het hiernamaals lonkt me: kom
en vereeuwig jullie band

..........Bretagne (Tristan en Isolde) ..........

Onvergankelijke liefde
het gif dat onschuld drinkt
die de ziel tot liefde dwingt

Ook jaloersheid kan giftig zijn
zelfs witte handen kunnen liegen
als het om de liefde gaat

Zwarte zeilen, donderwolken
huilen om mijn dode lief
Wat is mijn leven nu nog waard?

Uit de graven groeien bomen
die hun takken samenvlechten
onverbreekbaar is hun band