Zonsondergang (Kaap Soenion) Poem by Zyw Zywa

Het schemert, we wandelen weg
van de stelletjes die net als wij
de zon niet hebben zien ondergaan

De picknickmanden zijn leeg
Jij pakt de schillen in, ik kijk
zogenaamd langs jou heen

zogenaamd zonder jouw aandacht
te trekken, wetend dat
onze huid gloeit naar meer

Jouw lichaam glanst
strak gebeeldhouwd
als een Griekse god

Ik strijk door jouw haren
Onder de rotsen kreunt de zee
Onze kamer is nog ver weg

maar ik zie je al voor me -
mooi vol hang je, kneedbaar
in de greep van mijn hand