Wie Verkwikt Me? Poem by Zyw Zywa

Ik schrik van de vraag
aan mezelf: wie verkwikt me?
Waar zijn de armen

die me gelukkig wiegen
en een mooie toekomst beloven?
Bij wie kan ik geborgen zijn?

.....Kom op meid, er is meer
.....onder de zon, ze schijnt
.....kijk om je heen, ruik
.....het weer, je hebt je neus

.....je ogen, oren en mond
.....en je handen natuurlijk
.....niet alleen voor de liefde
.....van een man, van een kind

Maar de wereld is zo groot
ik wil een mens
voor mezelf, een thuis

waar ik me oplaad
ik wil een mens
omarmen, vier armen

die samen voelen
dat ik een vrouw ben
om van te houden