WHERE I BECOME YOU (2.) Poem by Antjie Krog

2.

jou vokale sterf by my verby
so naby dat dit ek
kon gewees het

oneindig die statiese lading van sterre
wat spetterend snags boeie aan ons slaan

maar jy wat ek kon gewees het
maar nog nie was nie, jy skuifel
hardnekkig skif jy tot toebedeelde veelsaamheid

elke blaar wat val
val alleen, weerlê ek

jou gesig knars tot stilstand

ek wil
die ek wat ek is
bly

maar waar
begín
die issende-ek?

op die plek
waar die ek soos jy is
of daar waar die ek anders as jy is?

my tong word doof
jou oë kirr uit die oogholtes van die verlorenes
net 'n asemlek blink
granaatpitblink
tussen waar ek-is is
en jy-nie is

ek vergaan - grint in die keel
jou vokale sterf hier verby
so naby
dat my ooglid aan jou liefde smee