Verlegenheid, Geen Puzzel.... Poem by Sylvia Frances Chan

Verlegenheid, geen puzzel....

ik ben geen appel
maar ik kleur rood soms
en op de meeste tijden
wordt het soms roze

en ook bleek
precies als een slak aan het kruipen is

die kleuring in mijn aangezicht
laat me handelen als een slak
als er mensen komen, verbergt de slak haar gezicht
voor ´s mensen´s aangezicht

zij trekt zich terug in haar slakkenhuis
ja wanneer zij voelt, het wordt niet pluis

het zit allemaal in het gezicht
door gejuich en felicitaties, ook zo
ik verberg mijn gezicht voor alle nieuwigheid

die verlegen kant die ik vaak verberg
heeft niets met trots te maken of met iets ergs

het is allemaal verlegenheid, zuiver verlegenheid
met Gods hulp zal ik wat dapper worden
dapperheid....ja, dapper worden met God

als anderen groter dan ik teveel vriendelijkheid tonen
ben ik weg met mijn verlegenheid
het aangeboren talent verbergt zich in God´s geborgenheid

ik voel me thuis in Zijn Schaduw
ik ben voortdurend in evenwicht, hoor
dit weet ik ook van God
als een pijl met boog,
voel ik me compleet in evenwicht
steeds balanceren, mijn pijl nooit gericht

ik gevoel me het fijnst
als een slak in haar cochlea,
dat is alles wat ik weet, ja cochlea het slakkenhuis

ik ben het gelukkigst met mijn Koko
en tussen mijn geliefde familie
(Koko, een beleefdheids benaming voor oudere broer,
is mijn enige broer)
het voelt altijd warm en behaaglijk,
net als thuis, dat is toch zo heerlijk....


Fotografie door Sylvia Frances Chan getiteld: "Elstar" (één van de vele Nederlandse appelsoorten)

© Sylvia Frances Chan

Vertaald op de dag
dat Nederland won van Canada met 2-1
Damesvoetbal Wereldkampioenschap gehouden in Reims, France
Anno Domini 20 juni 2019 - 19.15 uur Ned. Tijd.