Trouw Poem by Zyw Zywa

Mensen die gaan trouwen
weten al hoe het gaat:
niet vanzelf een hemel

van liefde op aarde, maar
wat dan? De hemel te heilig
en te hoog gegrepen?

Liefde een koestering?
gestold in gewoonten
van tijd tot tijd

een fontein of het zijspan
vanwaaruit we de werkelijke
heiligheid zien: de poel

van verandering, de heilhele poel
van voeden, vreten en verval?
Zijn wij liefdevol

als we het verval rekken
door elkaar te voeden
weinig aan elkaar te vreten

en elkaar vrij te laten
mislukken en groeien
van binnenuit, vanzelf?