Spelen Poem by Zyw Zywa

Ik ben oud geworden
en kan alleen nog spelen
met mijn gedachten
de rest is te stram

Maar vergis je niet
het is aangenaam
om in de warme wind van vandaag
te voelen hoe het is

om in een dunne jurk
op de steiger te staan
wachten zonder noodzaak
om iets anders te doen

dan wapperend in de zon
te genieten, terwijl ik
inmiddels voor me zie
hoe het allemaal verder gaat

Mijn verliefdheid en het kind
dat mijn been omarmt
datzelfde kind naast me
met haar eigen kind

op de arm, onze voeten
in de branding, één liefde
ademend, drie vrouwen
met wilde haren

net als op de berg
waar ik de as opgooi
de wereld in, zo speel ik
mijn leven bij elkaar