Sinds Jij Elders Slaapt Poem by Zyw Zywa

Sinds jij elders slaapt, sluimert de zon
Daar hoog boven ons schijnt ze
minder fel, minder warm

Ze verslindt me niet meer
na de dageraad, ze roept me niet eens
wakker, opstaan kost me moeite

Alleen 's middags stroomt mijn bloed
van haar licht en draagt ze
het gewicht van mijn zorgen

Dan kan mijn hart vliegen
als een draak, desnoods verdwaal ik
voor altijd in de hemel

en blijf ik bij de zon, de zon
die alles overziet, alles weet
en alles verwarmt