নিসংগতাৰ সাৰ্বভৌমত্ব Poem by Sarah Naiding

মই,
নিসংগতাক ভাল পাওঁ-
ইয়াৰ নিস্তব্ধতাৰ আঁৰত গঢ় দিওঁ এটা ৰাজ্য,
তাত শাসন কৰো; তাতেই ৰাজত্ব কৰো,
নিস্তব্ধতাই মোৰ ৰাজমুকুট,
মৌনতাই মোৰ সিংহাসন।
মই,
মৌনতাৰে মুকুট পিন্ধা এজন ৰজা,
ছাঁয়াময় ৰাস্তাৰ এজন নাগৰিক,
সপোনৰ সংবিধানৰ নিৰ্মাতা,
চিন্তাৰ নীতি নিৰ্ধাৰণ কৰা মন্ত্ৰীজন |

ইয়াৰ আদালত-নিস্তব্ধতাৰ দেৱালেৰে গঢ়া,
ইয়াৰ নদী-শান্তিৰে লাহে লাহে বোৱা,
ইয়াৰ আকাশ-নিস্তব্ধ তৰাৰে জ্যোতিষ্মান,
ইয়াৰ সিংহাসন-চিন্তাৰ পৰা খোদিত,
অনন্ত কল্পত মান।

এই দেশত কোনো সৈন্যেই যাত্ৰা নকৰে,
কোনো অত্যাচাৰীয়ে অনুপ্ৰৱেশ কৰিবলৈ সাহস নকৰে;
কাৰণ ইয়াত মই অকলেই ৰাজত্ব কৰি আছো,
মৌনতাৰ নেতৃত্বত-অমলিন, স্বাধীন, সার্বভৌম ৰূপে।

******************************************