ജീവിതം Poem by SALINI NAIR

ഭൂമിതൻ തന്ത്രി മീട്ടി തിന്മതൻ നീതി പാടി
ഉച്ചത്തിൽ കൂടെ നിന്നായിരം പേരും പാടി
ഇവിടെ ജനിക്കുന്നു ചതി തൻ ചക്രവാളം
ഇവിടെ മരിക്കുന്നു നന്മ തൻ പാനപാത്രം

നന്മ തൻ മുറ്റത്തെത്തി തിന്മയും ചിരിക്കുന്നു
നന്മയാ മുറ്റത്തിരുന്നാർത്തമായ് കരയുന്നു
സത്യത്തിൽ കൺ കെട്ടാണോ തിന്മ തൻ വിളംബരം
ആർത്തരായ് കരയുന്ന ആയിരം ജന്മങ്ങളെ

പുലരിയിൽ പടർന്നൊരു മൗനമാം മഞ്ഞിൻ കണം
സൂര്യനെ മറയ്ക്കുന്നു എന്നേയ്ക്കും എന്ന പൊലെ
എങ്കിൽ വെൺ സൂര്യൻ എന്നും ജ്വലിച്ചു മറയ്ക്കുന്നു
മഞ്ഞിൻ്റെ പുഞ്ചിരി കോർത്തൊരു മായാജാലം

സത്യത്തെ അളക്കുവാൻ അളവുകോൽ ഇല്ലയ്കയാൽ
എവിടെയോ തിരയുന്നു അലയുന്നു മനുജന്മാർ
സത്യത്തിൽ പരിശ്ചേതം പലതായ് പരതുമ്പോൾ
നന്മയെന്നത് കേവലം ആപേക്ഷികം മാത്രം

ആഴിതൻ ആഴങ്ങളെ അളക്കാൻ കഴിയാത്തപോൽ
ആത്മാവിൻ ചിത്രം വെറും മരീചിക മാത്രം
ജന്മങ്ങൾ പലരവർ ഞെരിഞ്ഞു തീർക്കുംനേരം
ആരൊക്കെ ചിരിക്കുന്നു അസത്യത്തിൻ മഞ്ചലേറി! ! !
©2023 SALINI.S.NAIR. All rights reserved