Rouwend Poem by Zyw Zywa

Raak me niet aan, ik sla
vuur uit mijn onvergoten tranen
om de tentakels in mijn buik
ik verschroei elke hand
(ook de mijne)

Raak me niet aan, mijn huid
staat strak om de oude wonden
gehard tot een schurend harnas
tegen wat niemand mag doen
(en toch is gebeurd)

Raak me niet aan, mijn buik
verdraagt geen enkele druk
op het weivlies om de stekels
op de wonden van de lust
(van mannen)

Raak me niet aan, ik huil
het woekerende verleden
mijn lichaam uit voor nieuwe
cellen die van niets weten
(maagdelijk)