आहे हे असे आहे - २ (ग्रामीण) Poem by Rajeev Deshpande

बोल कुणाला लागत नाही
हा काळाचा कोप आहे
सृष्टीचा समतोल बिघडला
म्हणून निसर्गाचा चोप आहे

महानगरांची ही अवस्था
याहून बिकट खेड्यांची आहे
सगळे डोके धरून बसले
जग जत्रा वेड्यांची आहे

दुर्दैवाचे भोग सरत नाहीत
चोहीकडून दाटले आहे
कोठे कोठे ठीगळ लावता
सगळे आभाळच फाटले आहे

अस्मानी सुल्तानी कस लावते
कसे बसे तगत आहेत
देवावर भाबडी श्रद्धा ठेवत
एकेक दिवस जगत आहेत

दुबार पेरणी देखिल उलटली
माय दवाखान्यात भरती आहे
लेकीचे लगीन येऊन ठाकले
भूमीपुत्राची नजर वरती आहे

भाऊबंदकी भाळी लिहीलेली
पिऊन हालत खालावत आहे
जमीनीचा हिस्सा मागण्यासाठी
चुलता वाद घालत आहे

कर्जातून सावरत उभा राहतो
कष्टाने घाम पेरत आहे
पुन्हा नाउमेद करण्याची संधी
लहरी निसर्ग हेरत आहे

दिवस रात्र एक करत
किडूक मिडूक जोडत आहे
संसाराचा गाडा हाकता हाकता
उभयताचे कंबरडे मोडत आहे

शेवटचा दागिना गहाण टाकला
जमीन पायाखाली सरकत आहे
असे कीती आले नी गेले
सावकाराचे घरी बरकत आहे

एकच 'एस् टी' गावात यायची
तीही बंद पडली आहे
टेम्पो सगळे शहरात गेले
माहेरवाशीण अडली आहे

घंटा घंटा फाट्यावर उभा
वाहनाची वाट पाहत आहे
तहानेने घसा कोरडा पडला
घामाच्या धारा वाहत आहेत

दिवस सगळा तहसिलीत गेला
बाबू त्रुटी काढतच आहे
कागद काही भेटत नाही
व्याजाचा हप्ता वाढतच आहे

बारा घंटे वीज नाही
कर्जातून पंप लावले आहेत
आडातले पाणी आटत चालले
गडी सगळे कावले आहेत

उजाड वावरात टांगून राहीले
छातीत धडकी भरत आहे
काही खरं नाही गावाचं म्हणत
शहराची वाट धरत आहेत

शेती विकून शहरात दाखल
आशेने दुकान थाटले आहे
उद् घाटन दिनीचे लोंढे पुढे
गि-हाईक म्हणून आटले आहेत

पारावर गप्पा रंगात आल्या
जुने उकरून काढत आहेत
विकासाचे धोरण एकही नाही
जातीय तेढ वाढत आहे

राजकारणाशिवाय विषय नाही
सामाजिक भान हरपत आहे
संवेदना लोप पावत चालली
समाज मन करपत आहे

पिढ्यान पिढ्या हेच चालू
तरी आशा जागत आहे
काळ रात्र सरता सरता
पहाटेची आस लागत आहे

भूईत पाय घट्ट रोवले
मातीने मळवट भरले आहे
रयतेच्या रगे पुढे पीडेचे
दशावतार हरले आहेत

हेही दिवस जातील राजा
भाग्याचे पेव फुटत आहेत
तुझ्याच पोटीचे अंकूर आता
नव्या जोमाने उठत आहेत

संताची होता कृपा कोरड्या
आडात पाणी खळखळले आहे
काळ्या आईशी इमान राखता
नव्याचे नशिब फळफळले आहे!
~ राजीव नि. देशपांडे