गडगडणारे गडद काळे मेघ दाटती आकाशी|
लखलखणारी दामिनी आडूनी आसमंत प्रकाशी||
भेगाळलेली अवनी खाली तहानलेली अधाशी|
समस्त जीवांचे आतुर लोचन बघती आकाशी||
झाली वसुंधरा ढेकुळांचा विस्तिर्ण प्रदेश जशी|
शिडकाव्यांनी भिजता देते गर्द हिरवळ पायाशी||
सुखसमृद्धी दुथडी वाहते बरसता पर्जन्य देशी|
दरवळे गंध कस्तुरी मातीचा माती बावनकशी||
कोसळो पर्जन्यधारा भरभरोनी त्या अमृतराशी|
तृप्त होवो हरेक जीवजंतू कोणी न राहो उपाशी||
आशाळभूत देशवासी प्रार्थना करिती देवापाशी|
भारतभूमीची अर्थ व्यवस्था निगडीत पावसाशी||
पावसाळे येतील जातील जमतील ढग आकाशी|
असो दृश्य ते नाशवंत प्रतिभा शाश्वत अविनाशी||
~ राजीव नि. देशपांडे
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem