Verkwikt verlaat de zon het bed
van de sterrennacht, de tent
waarin zijn bruid wacht
       
Vrolijk als een held
rent hij over de middag
en de avond terug
       
naar haar lichaam
Zo ziet David in de hemel
Gods hand en de wereld
       
daarin gevat, zo mooi
moet Zijn grootheid zijn
voor wie er over nadenkt
       
dat het niet anders kan: 
de zon komt op
en gaat onder
       
Vol verwondering
kijken wij
naar elkaar                

 
                    