Verkwikt verlaat de zon het bed
van de sterrennacht, de tent
waarin zijn bruid wacht
Vrolijk als een held
rent hij over de middag
en de avond terug
naar haar lichaam
Zo ziet David in de hemel
Gods hand en de wereld
daarin gevat, zo mooi
moet Zijn grootheid zijn
voor wie er over nadenkt
dat het niet anders kan:
de zon komt op
en gaat onder
Vol verwondering
kijken wij
naar elkaar