Onzichtbaar Eenzaam Poem by Zyw Zywa

Eenzaamheid, dat gemis
had ik niet goed begrepen:
het is geen gevoel

maar een neiging
die ik misschien heb
ondanks mijn goede leven

Het is zo ongrijpbaar
hoe belangrijk ik ben
voor de lieve mensen

die belangrijk zijn voor mij
maar hun eigen leven levend
afwezig zijn voor mij

in de avond, de nacht en
wanneer de dag begint en
ik alleen ben met mijn ideaal

hoe het zou kunnen zijn
met altijd wel de adem van
een dierbare dicht bij mij

Misschien is dit ideaal
mijn neiging geworden
om af te wachten

te berusten en toch
te blijven verlangen -
onzichtbaar eenzaam