Oh Caelum! Poem by Dr. Navin Kumar Upadhyay

Oh caelum!


Upadhyay Dr.Navin Kumar





Upadhyay Dr Navin Kumar







Upadhyay Dr. Navin Kumar











1
.
MIHI C AELUM! ALTARE volo;
Accepto scalae subsidio a terra;
Dum conantur esse
Vídeo S umbram meam descendere.
Terra ne momentum quidem relinquere vult,
Sed sempre velit esse,
O terra cara, mater es,
Benedic me sempre ad altissimum.
Oh caelum! Non multum longe,
Sum in terra amanti tuo.
Tu ergo in passione coniuncta;
Per noctem Oceano lacrimarum faciens.










2.
O! solucions es,
Beatitudo tua abiit;
Sempre en disputa,
Ut at numquam accusam vindico.
Vultum tuum sicut renidens rosa;
Florent plenis spectaculis;
Dispergens decoris decorem;
Non solum in passione putant.
In plena romance vita fruit,
numquam talem casum resoldre;
Vitae tempus est fruit;
Sempre gloriam augendae.
Transi gressum ad oram maris;
Ubi videas jucunditatem corum,
Sempre currit in amplexus;
Quam pulchrae pulchrae sonitus maris reponunt.










3.
Si Deus formosam mihi gratiam fors;
Volo ut sint vobis in perpetuum socium,
Quam miram tuam delicatus amorem,
Omnia et singula verba mea delectant.
Oculi tui primo intuitu me in conspectu tuo deceperunt;
Invenitur omnino quod divina luce absconditum est.
Quicquid expertus eram, cerebri animique fui;
Pulchra forma vultus tui est sicut stella pulchra fulgens.
immersos sentio en la teva pulchritudine;
Oblitus omnis laboris, quod meum fuit officium.
Dies noctesque de natura tua pulchra sempre cogita.
Quam pulchra fecit omnipotens Deus!
Mundus motus nunquam longe est;
inter se coniuncta;
Sempre in contione modus;
quamvis non multum afuit;
Si amor et affectio sibi occurrunt, divinus erit;
Numquam multum absumus;
Sempre eris tu solus mei.










4.
Nunc tene manum;
Suscipe me cor tuum;
Ubi pulchra domus mea.
Scio, non sum pulcher;
Etsi sempre flebilis,
Nunc plenam esse cupio.
Quaesivi te undique;
Sed te nusquam;
Ubi abscondisti, carissime!
nunc movere non potui;
Lassus iam sentis,
Propediem omnia tibi erunt facienda.
Pulcherrimum amas;
Semel voca me 'O Meum';
Quod superest amoris definias.





5
Nunc tene manum;
Suscipe me cor tuum;
Ubi pulchra domus mea.
Scio, non sum pulcher;
Etsi sempre flebilis,
Nunc plenam esse cupio.
Quaesivi te undique;
Sed te nusquam;
Ubi abscondisti, carissime!
nunc movere non potui;
Lassus iam sentis,
Propediem omnia tibi erunt facienda.
Pulcherrimum amas;
Semel voca me 'O Meum';
Quod superest amoris definias.










6.
quem dicam o mi hola
Numquam mehercules, Bene valle.
felix mihi sola debetur tibi;
Sine te vivere non possim.
Vita florum instar floriduli est;
Questus apicem propositum habens, plenum delectationis imbrem;
Tametsi exiguo momento temporis;
Cur non aliquis studeat altam attingere.
Omnipotens beatorum illico convenimus;
Ambo ignoti, nunc in fortuna sunt;
Uterque divina felicitate fruamur in hoc mundo;
Post longum tempus fugax reliquisti tuum.
Delectatio difficillima in tot hoc mundo;
Uterque nobis ubique voluptas.
Quae pretiosa vita fruebatur amabilia;
No negamus ambdós.
Amor divinus, nos coelum fecimus hunc mundum.
Affectus et expressio non possunt esse in verbis;
ambo inuicem confisi sumus,
Quod nunc probandum superest, respond quaeso.



7.
Quam ecclesiam, quam orationem?
Si est cor, numquam liquet;
Omnes loquuntur sicut de duce politico;
Animus, animus nunquam.
Etsi vita brevissima;
Sed nemo fraudem fortuito solvere cupit;
Animus numquam rem aspectu.
Tanquam ego capio totus in orbe terrarum.
Sed religio facta est centrum politicum;
Tametsi egregii viri docti nonnisi bene scripturae praecipiunt;
Sed certaminis unda fluit humano flumine;
Quis enim ex eo futurum est, o mi carissime!
Oh mi! nunc viridi sub terra veni;
In caelo sol et luna amoenissima videntur;
Nos omnes ubi eandem stellam in caelo spectamus;
Quomodo omnipotens aliter habeat regionem.









8.
Deus terram, plenam affectibus, creavit;
Naturam genitam pròpia voluntate;
totus nectare plenus;
Cur ab amore et amore discedimus?
Natura benigna, part curans;
Quam pulchram istam divinam naturalem terram!
Si omnino curamus,
Nosaltres omnes perfruamur, amabiles beatitudine illustrati.
Perdidimus ego, o mi!
Nemo in aeternum immortalis est;
Hic ad breve tempus sumus;
Cur non homines divina felicitate fruuntur?
Amor, afecte, humanitas est
base principalis creationis,
Officia socialia, humanitatis affinitas cum dulci devotione;
Fraternitatem in mundo propagemus;
Ut omnis omnipotentis soboles;
non solum dolços sono conversari.

9.
Tibi epistulam scribo;
Multimodis senyora, oi!
No utor aliquo atrament in stylo meo scripto per affectiones discerpiam.
Quod scribis amabile,
Quod ego in affectu carius?
In solo me ipse regere non possum;
Demersus in ipsa pulchritudine tua.
Cum per meas litteras ibis;
In ore autem retinentes haec, etc.
Relevium vere sum, o carissime!
Multum me amo, si meus es propinquus;
Accedeix a mi, ocius gradum accipe.




10.
O mi da mihi potestatem
De felicitate et tristitia pariter,
Da mihi vires to
Participes quondam tristitiae.
Volo servir cor
Meum est in tranquillitate et pace.
Oh mi! No habeo
populare esse volunt;
Faci-me fort,
Ad serviendum homini;
estatuam fraternitatem
ubique,
Domina mi,
Descens en terram
dele ego hinc;
Aufer a corde ardenti
Aemul,
Tantum votum nunc meum impleat,
Domina mi,
Volo videre amorem divinum fluxus
Ubique.









11.
Te ergo amavit, adhuc te amo
Ama semen, ama truncum, ama folium, ama florem;
Tota vita est amabilis, solum ad fruendum imbrem.
Deum amate, voluntatem amate, amabilem inspirationem diligite;
Omne vivum sive non vivum, eius dilecta creatio.
Ama in homine, ama in aqua creaturam, ama etiam in terra;
Arbor, rivus, collis, mons, omnes amores ita implent.
Amor lacus, amor sumat et comprehendat amorem commutandi omnia;
Mores praeter amorem nihil omnia in omnibus.
Ama vitam, ama mel crisam, ama totum nectar;
Nemo ab amore quisquam longe abesse potest.
Amor est sermo popularis valde v prope,
Cordis pulsum affectu coniuncta, sic mi.
Multi docti et poetae verbum amoris definire conati sunt;
Omnes defecerunt, ut solum divinum est
orbem.
Amor est fundamentum vitae, nos omnino amemus;
amavimus, amorem nostrum perseveremus, numquam finem faciamus, o mi carissime!






12..
Nescio quid te amo,
Etsi sempre sentire, in te sum,
Sed valde commotus sum, ut te permisceris;
sicut sine te vivere non potui.
Quantum amabilia non exprimunt;
Facultatem meam tibi non imprimere licet;
Sicut non possum te, o carissime!
Ita cogitans, valde depressus sentiens.
Si amorem tuum obtineo, satis mihi est;
Non vis amorem multorum obtinere;
Tuus vultus et amabilis affectio satis;
O carissime! Mox veni, quaeso, me amplectere.







13.
Oh corona! Esne stella nigra?
Pervenit ad propagationem mundi
diferencia forensis;
Timorem et malitiam extensam usque ad quassandum manus.
A propinquis etiam propinquis.
Timor propagatus daemonis;
Forma el teu sicut solum CITREA,
alis motus velocissimus;
Tuam figuram rotundam quam minutissimam globulus volvitur.
Timeat te totus mundus;
Nemo prope te esse vult;
Omnia clausa sine catena vel muro;
Nullam eget lobortis ante.
Quam figuram minutam habes!
Sed summam dignitatem tulisti,
Omnes recordationes contrivisti;
Etiam omnipotens a Timor.
Ubique solum nomen tuum;
Haec est ipsa posició,
nulla perplexitas;
O! o magne timor, nunc e mundo discede;
Deum roga, ut te ad mundum ignoto aliquo auferat.






14.
Oh corona! Esne stella nigra?
Pervenit ad propagationem mundi
diferencia forensis;
Timorem et malitiam extensam usque ad quassandum manus.
A propinquis etiam propinquis.
Timor propagatus daemonis;
Forma el teu sicut solum CITREA,
alis motus velocissimus;
Tuam figuram rotundam quam minutissimam globulus volvitur.
Timeat te totus mundus;
Nemo prope te esse vult;
Omnia clausa sine catena vel muro;
Nullam eget lobortis ante.
Quam figuram minutam habes!
Sed summam dignitatem tulisti,
Omnes recordationes contrivisti;
Etiam omnipotens a Timor.
Ubique solum nomen tuum;
Haec est ipsa posició,
nulla perplexitas;
O! o magne timor, nunc e mundo discede;
Deum roga, ut te ad mundum ignoto aliquo auferat.



15.
Cor ignotum
In primo aspectu, utrumque possidemus;
Sempre se bene curantes;
Sed timidi sumus ad lectus.

Cor ignotum
In primo aspectu, utrumque possidemus;
Sempre se bene curantes;
Sed timidi sumus ad limelight.
Quod ego en mi wishper
Audiens cor meum suus
divini generis;
Quod verbis dulcibus exprimere volo,
Novam pulchram mundi institutionem capio.
Si me vell vestire arbitratu meo;
Vocem interiorem fuga audire;
Cum desino et cogo aliquid dicere;
Omni tempore aequo consilio.
Sempre ut occasionem pulchrae promissionis;
'Non ullum periculum est ignotum;
Perfectio omnis cupiditatis cum pulchritudine silentii;
Tantum dicere volo, da mihi mel osculum.
Oh mi! Cum tali casu fuero,
Facultats me in un intuitu collocare;
Quod erit sicut paradisus donum;
Cum ambo in aeternum se invicem complectemur.





16.
Cor ignotum
In primo aspectu, utrumque possidemus;
Sempre se bene curantes;
Sed timidi sumus ad limelight.
Quod ego in me vellem?
Audiens cor meum suus
divini generis;
Quod verbis dulcibus exprimere volo,
Novam pulchram mundi institutionem capio.
Si me vell vestire arbitratu meo;
Vocem interiorem fuga audire;
Cum desino et cogo aliquid dicere;
Omni tempore aequo consilio.
Sempre ut occasionem pulchrae promissionis;
'Non ullum periculum est ignotum;
Perfectio omnis cupiditatis cum pulchritudine silentii;
Dicere tantum volo, mel da osculum quaeso.
Oh mi! Cum tali casu fuero,
Facultats me in un intuitu collocare;
Quod erit sicut paradisus donum;







17.
Oh Deus meus! Quid agit!
Omnis relatio nunc aissa est,
nunc soli relinquimur in via;
Nemo nos sollicitos curaret;
Relinquentes domum ad paucos nummos merendos;
De loco natali et familia;
Quae sors!
Perdidit officium et non potuit aliqua nova obtinere;
Sicut terra tota sub sera descendit;
Quoquam ire non potest.
Pecuniam omnem consumpsimus, nunc pereo et obluctantes in via.
Quidam ex amicis nostris fiunt victimae Coronae;
In in magna metus.
Neque facilitatem ullam onerariam neque pedibus iter facere licebat;
Deus scit, nos halitum esse ultimum ob coronae seu famem in reditu domum.
Ob coronationem nemo ad loca sua redire permissus est;
Videntur homines perdidisse humanitatem;
In familiaribus est quarentenus;
Pueri a suis caris viventes patiuntur;
O quam miserabilem condicionem!
Corona infernus vitae nulla tellus.







18.
In obscuro conclavi carceratus sum;
Ne ad momentum quidem exeat;
Miro aficionador de Timor;
Domine mi domine! Placet lux, cara!
Dr Navin Kumar Upadhyay

##################################