NOG EEN GRAP VAN GHALIB Poem by Nachoem M. Wijnberg

Ik ga van deur naar deur, als een hond of een kat, omdat ik anders niet te eten heb,
soms geven zij mij iets omdat zij gehoord hebben dat ik gedichten schrijf.

Een grap hoe de een vrijgeviger probeert te zijn dan de ander,
elke keer dat een deur opengaat is kijk ik alsof ik ergens naar verlang, dat kan ik aan hun gezichten zien.

Je hebt gelijk, ik schrijf alsof ik uit een andere taal vertaal
en mijn best doe zo dicht mogelijk te blijven bij het deel dat ik begrepen heb.

Ik wilde dat iemand mij kwam uitleggen wat een gedicht is voor wie niet een mens is,
dan zou ik misschien beter kunnen uitleggen wat een gedicht is.

Iemand vraagt je of je vandaag niet iemands hoofd af zou slaan.
Vandaag? Wiens hoofd zou dat moeten zijn?

Terwijl ik je uitleg waar ik ben, alsof ik een grap uitleg voordat ik die vertel,
kom je achter mij staan - maak mij alsjeblieft niet aan het schrikken.

Ik kan niet over alles een grap maken, niet dat het mij altijd lukt een grap te maken,
en dan iets zeggen alsof ik het meen en het kapotgaat als iemand daar een moment aan twijfelt.

Zeg niet tegen Ghalib dat hij ironisch is, want dat wil hij niet zijn,
behalve nadat hij nauwelijks meer kan ademen - ja, daarna wil hij wel ironisch zijn.

Ghalib zegt weer iets wat net te wijs is, in plaats van bijvoorbeeld priemgetallen op te noemen,
zodat wie het hoort bijna zeker is dat iemand nagedacht heeft over wat hij zegt, kan hij niet beter?