NDIHMA QE I DHA QYTETI NJE MEZI TE VOGEL Poem by RUDOLF MARKU

Nje mez kaloi rruges se qytetit
Ket pasdreke te vone vere,
Me flegrat qe i dridheshin nga padurimi,
Me te ecurin e njohur kryeneç te mezave.

Hingellinte gjithe shqetesim,fergellonte,ndalej
E kish te veshtire te ecte, te orientohej disi,
Athere rruget u kthyen ne livadhe te gjelber
Dhe zogjt e femijnise erdhen perseri.

Shtyllat e telefonit lulezuan serish
Ashtu si athere kur ishin peme,
Dhe njerzit tek ecnin, poshte kembeve te tyre
Ferferimat e fijeve te barit ndien.

Nje lume erdh te rridhte perms qytetit
Dhe peshqit kercenin ne ajer lart;
Kaq beri qyteti per mezin e vogel,
Per mezin qe hingellinte,fergellonte aq fort.