Nachtvrouw Poem by Zyw Zywa

Dromend word ik wakker
in het huis van mijn angsten

zonder gangen, gevangen
tussen hoogwanden en geesten

die zich almachtig plooien
om mijn gedachten

ze langzaam wurgen
of opblazen tot zwarte reuzen

die honger hebben en mij ruiken
op de richel van dood en leven

duisternis verzwelgt mij, pijn
wekt me in het nauwe kanaal

dat mij weer de wereld in perst
en, samen met de zon en de planeten

wegslingert in het evenwicht
van een gewone hangdag

in het heelal, uit de nacht
van mijn angsten