Mijn Ziel Zoekt Het Zoete Leven Poem by Zyw Zywa

We zijn ons eigen publiek
van ons is de stad, de fontein
speelt mijn toneel, het mag niet
maar de nacht is warm
en ik heb er zin in

Marcello komt de trappen af
hij kijkt liever, maar toch
bukt hij zich, zet zijn schoenen
naast het glas melk
en stapt het water in

Strelend vouwt hij zijn handen
om mijn hoofd, nog zonder
me aan te raken
ja! ja! hij zoekt mijn lippen
de wereld lijkt stil te staan

ik voel zijn adem
terwijl hij bevriest en omkijkt
naar een man op de fiets
met een pizzadoos op zijn hoofd
Zijn ziel is in de war