Mijn Masker Poem by Zyw Zywa

Het gips trekt de huid
mijn kleur, mijn vlekken
en zorgvuldige opmaak
van mijn gezicht

rood
levend vlees
kijkende ogen
sprekende lippen, mijn mond
lacht jou toe

Driedimensionaal scan jij
mijn masker, je hangt
een veld van registratiepunten
op aan de rode markeringen
bij mijn ogen, neus en kin

De stippen herleid je
tot gevoelens en je kijkt
me begrijpend aan
Vanuit de leegte
van mijn ogen en mond

de zwarte gaten
in de informatie
probeer ik uit te spreken
wat jij niet kunt zien
Nog steeds verraden ze niets