Ik schrijf omdat stilte soms
te vol is van verlangen.
Mijn hart vindt vorm
in zachte zinnen,
niet om pijn te bewaren,
maar om ruimte te maken
voor groei.
Elke letter is een stap,
elke zin een ademtocht
die me dichter brengt
bij wie ik wil zijn.
Tussen de regels
ontkiemt iets nieuws-
licht,
dat zijn weg vindt
door wat gebroken leek.
Ik ben geen blad vol verleden,
maar een verhaal
dat nog steeds geschreven wordt.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem