Ο Χωρισμός Της Poem by Markos Anestis

Τα σεντόνια σε κούτες να με πνίγουν
κι εγώ τα κομμάτια μου σε σακούλες
Φτυάρια έγιναν οι χούφτες για τα δάκρυα μου
ματαιοπονώντας
να μην λασπώσει ο δρόμος του χωρισμού
Πλάκες φέρουν τα μοναχικά μου βήματα
Τα περιβόλια που με γαλούχησαν του θέρους αντάμωμα να μην τα αγαπώ
Λησμόνησα
Οι κοτσίδες μου φτώχηναν
Λιγόστεψαν
Γυρίζω πίσω μάνα με άδεια αγκαλια
Τρέμει ο πύργος
Τα θεμέλια του κόπιασαν
Πλησιάζει η ώρα που θα γκρεμιστεί
Πλησιάζει η ώρα
Η μορφή μου αγροικά
Ήχος κι αυτή στο φύσημα τ ανέμου