Kleur Bekennen Poem by Zyw Zywa

Noem ze wit of zwart
de wolken mooie woorden

en verzwijgingen
waarin ik gemakshalve blijf

staan terwijl een stap
dichterbij eenvoudig is

Ik hoef niet veel
misschien wel niets

van jou te weten
om kleur te durven

bekennen: bruin
mijn gedachten, bont

mijn gevoel, zonder roze
schaamte - mijn allerhoogste

en mooiste, eerlijke
ik, waardig voor mijzelf

en het alziende oog
van de wereld, blauw

is mijn blauw, paars mijn paars
geen goud, noch filters