Jesen Poem by Ladislaus Kish

Oblaćje mekano nebom plovi,
stidljivo sunce zemlju grije,
zelenom rijekom jedre labudovi
na granama jesen zrije.

vjetar leti poljanom i šumom,
uznojen vranac kola vuče,
jezdi žutim, prašnjavim drumom,
pijani ga seljak pijanije tuče.

korak po korak, dobuje klatno,
pozni životi oči umorne sklopiše,
kap po kap i sve je opet blatno,
samo se čuje tiha pjesma kiše.

slavuj poje u krošnjama breze,
dvoje, ljubav topla, vrela
sneno promatraju nebeske lepeze,
noć leti iznad moga sela.