In het voorbijgaan zag ik jou,
terwijl april haar bloesems schonk,
de lucht was zacht,
de wind nieuwsgierig,
en alles geurde naar een nieuwe droom.
Je liep langs, gedachteloos,
met stappen licht als lenteregen,
een glimlach zweefde op je mond,
alsof je hem voor iemand droeg,
misschien voor mij?
De bomen bogen in het licht,
de vogels zongen iets te zoet,
de wereld hield haar adem in
toen jij voorbij mijn ogen gleed.
Een paar seconden, niet meer dan dat,
maar ik zag de lente in jouw blik,
diep als een belofte zonder woorden,
breekbaar, mooi en onverwacht.
Sindsdien zoek ik je in elk seizoen,
maar het is de lente waar je leeft,
in bloemen die te vroeg ontluiken,
in kleuren die het hart omgeeft.
En mocht ik ooit weer langs je lopen,
dan draai jij hopelijk dit keer om,
zodat wij niet slechts passanten blijven,
maar beginnen waar het ooit begon.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem