Ik denk niet dat ik naar jullie kan kijken als jullie, de toneelspelers, niet kunnen toegeven dat het grappig is.
Er gaat iemand dood, maar dat is halverwege, en iemand aan het einde, maar die zei steeds dat hij wilde dat hij dood was.
Niet dat iedereen alles krijgt waarom hij vraagt, maar niemand overkomt waarom hij niet ook ten minste één keer gevraagd heeft.
Als in een toneelstuk met te veel rollen als ik het lees, maar het wordt makkelijk als het opgevoerd wordt.
Het wordt nog makkelijker als alle rollen voor één toneelspeler zijn, in haast en spijt dat hij haar zo laat in de nacht ontmoet heeft.
Huil alsjeblieft niet om wat jullie moeten zeggen, anders geef ik jullie strafregels, mogen jullie honderd keer opschrijven: dit is zo belangrijk dat iemand er niet om kan vragen.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem