"Hymn Of The Eons" ΄ύμνος Των Αιώνωνkostispalamas Poem by Mary Skarpathiotaki

΄Ύμνος των Αιώνων

Mητέρα μας πολύπαθη, ω αθάνατη,

δεν είναι μόνο σου στολίδι οι Παρθενώνες•

του συντριμμού σου τα σπαθιά στα κάμανε

φυλαχτά και στεφάνια σου οι αιώνες.

Kαι οι πέτρες που τις έστησε στο χώμα σου

το νικηφόρο χέρι του Pωμαίου,

κ' η σταυροθόλωτη εκκλησιά από το Bυζάντιο,

στον τόπο του πολύστυλου ναού του αρχαίου,

Kι αυτό το κάστρο που μουγγρίζει μέσα του

της Bενετιάς ακόμη το λιοντάρι,

κι ο μιναρές που στέκει, της ολόμαυρης

και της πικρότατης σκλαβιάς απομεινάρι,

Kαι του Σλάβου το διάβα αντιλαλούμενο

στ' όνομα που μας έρχεται στο στόμα

- με το γάλα της μάννας που βυζάξαμε -

σαν ξένη ανθοβολιά στο ντόπιο χώμα,

Όλα ένα νύφης φόρεμα σου υφαίνουνε,

σου πρέπουνε, ω βασίλισσα, σα στέμμα,

στην ομορφάδα σου ομορφιά απιθώσανε

κ' είναι σα σπλάχνα απ' το δικό σου το αίμα.

Ω τίμια φυλαχτά, στολίδια αταίριαστα,

ω διαβατάρικα, από σας πλάθετ' αιώνια,

κόσμος από παλιά κοσμοσυντρίμματα,

η νέα τρανή Πατρίδα η παναρμόνια!






"Hymn of the Eons"

Oh immortal tortured mother

is not your only jewel the Parthenons

wreckage of the swords you have done

your charm and wreaths the centuries.

And the stones set up in your soil

by the victorius hand of the Romans,

and the cross-domed church of Byzantium,

in place of the pillared ancient temple,

And this castle that still roars

the lion of Venice,

and the minaret standing, pitched black

as a cruel and bitter remnant of slavery,

And the arrival of the Slavs echoed

in the name that comes to our mouth

-along with the milk we drink from our mothers breasts -

as foreign blossom in local soil,

All of a bridesmaid dress you weave,

your due as a queen, like a crown,

giving even greater beauty

and is like the innards of your own blood.

Oh honest talisman, ornaments inappropriate,

as flying birds from your created centuries,

People from the old wrecked world,

a new great harmonic Fatherland!
KOSTISPALAMAS