Hüzün Ateşi Sönmez Oldu Poem by Mustafa Kenj

Bağırsaklarım geri doğru çöktü
Nefes ne kadar derin alsamda
o çöküşa iyi gelmiyor
Gözlerim daki suları
Dökülüyor
Hüzün ateşi sönmez oldu
Kaybına boşluğuna
Seninleyken kendime özlemi
Hepsi bi arada alev alev
Ateşi Sönmez oldu
Seni değil
O Canlı seninle Ben
O tutkulu adam Ben
ben kendimi ozledim
O anlar o heycan ozledim
Ah ah
İnanma hepsi yalan
Yalan yalan ve kibir
En özlediğim senin varlığın
Seni, senin yankı kulaklarımda
bana gülümsemen
Hasret desem
Hüzün kaynağı
Ah ah
By M. Kenj