Het Is Maar Schmink Poem by Zyw Zywa

Als ik mijn gezicht schilder
word ik geen clown of hindoegod
maar bang van mezelf

ik ren naar buiten
de mensen wijken uit, ze laten me
voelen dat ik gevaarlijk ben

het trilt in mijn bloed
op het ritme van de hamers
van de slopers achter de schutting

Midden in de stad sta ik alleen
met gebalde vuisten en vuur-
spuwende verwensingen

niemand neemt me zoals ik
ben, alleen de politie spreekt
me aan, "Ja hoor, alles goed

het is maar schmink, ik ben bijna thuis
maar weet u misschien toevallig
op wie ik zou kunnen stemmen? "