Het Africhten Van Mijn Lichaam Poem by Zyw Zywa

Het is vanzelf gegaan
het africhten van mijn lichaam
het eten, poepen en slapen
op vaste tijden, de grenzen

die me straffen
als ik er overheen ga
om bewust te genieten
van de vrijheid die ik niet had

als baby, toen ik nog zuiver
een waarnemer van de wereld
was, een stormend rustpunt
een hemel van de grenzen

hemel van de constellaties
die ik tekende, mijn kaarten
van de ineengevlochten patronen
om mij heen, de grenzen

van wat ik wist, van wat ik weet
veilige muren met ramen
als ik nog verder wil
mediteren