Hayat Çizgisi Poem by Valentin Busuioc

dedemin savaştan sonra
sahilde bulduğu
koyu yeşil renkli
kalın süt şişesinde
buruşturulmuş sarı bir kağıt durur
yazısız
çizgisiz
babaannemin küllerinin üzerinde

sıskaydı babaanem
külleri şişeyi doldurmadığından
bu kağıtla doldurmuş dedem

onu özlediğinde
alırdı şişeyi
kordu göğsüne
(zor olmasına rağmen
iri yarıydı dedem)
konuşurdu onunla
ve babaannem yanıtladığında
çevirirdi şişeyi
bir kum saati gibi
o da çökünceye dek
tam iki yıl boyunca

sonra
yer açmak için ona da
çıkarıp kağıdı şişeden
yapıştırdım cama

ne zaman denize yağmur yağsa, şimşekler çaksa
iki avuç belirir
kağıdın iki tarafında
birbirini örten
biri kadının
diğeri erkeğin
tek bir yaşam çizgisi
kesişmiş bir filigranda

hiçbir şey
başka