Handspiegel Poem by Zyw Zywa

In de berg bij mijn vuurman
heb ik niets te doen
dan gelukkig te zijn

Om me te vermaken
verschijn ik soms
als blanke maagd

in de wereld
voor afgunstige ogen en
onhoudbare begeerte

om aan den lijve mijzelf
als nieuw opnieuw
te ontdekken

Mijn dag en nacht duren
langer dan een mensenjaar
van de jongens en de mannen

die hun schilden rijgen
aan de snoeren van mijn jurk
die openvalt, mijn schoonheid

toont en laat betasten
om de geurende lente
van hun schuimende zalf

te masseren in mijn huid
van rozenblaadjes, gelukkig
zonder iets te doen