Με Τη Γύρη Των Άστρων... Poem by Giorgos Vlachos

Με τη γύρη των άστρων στα χείλη
και σαλπιγκτές τους αιώνες,
από την πεδιάδα του χρόνου
και τον κάμπο της ιστορίας δραπέτευσα
15 Αυγούστου 2000.

Η μούσα κυοφορεί στο αίμα μου σαν τρέλα.
Ο Αίολος, συνταξιδιώτης, δηλώνει εκεχειρία.
Ο Τειρεσίας, καμηλιέρης, πίνει κρασί στην
όαση της Αθήνας.
Ικτίνος και Καλλικράτης χειροκροτούν το θαύμα.

Κι ο ποιητής, γυμνός απ' την τρέλα
και την Πανσέληνο,
Μάνα των πυραμίδων,
πορεύεται
με τη Sobkiv Halina
ταξίδι 360°