Gün Işığı Poem by Valentin Busuioc

Gün Işığı

gün ışığı
ısıtıyor ayak bileğini

ara sıra rüzgârla savrulan
ıhlamur çiçekleri serinletiyor seni
ve gülümsüyorsun

nefesim kesiliyor
gömleğimi ütülerken bakıyorum sana
her ayrıntıya dikkat ediyorsun
okşuyor ve sevgiyle dokunuyorsun

sanki üzerimdeymiş gibi

Thursday, November 22, 2018
Topic(s) of this poem: sunshine
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success