ER HANGEN LARMOYANTE METAFOREN IN DE BOOM ALS DODE ZWANEN Poem by Maria Barnas

Er is een leven dat zich verwijdert van het thema
aan tafel langzaam naar binnen groeit

en al herhaalt mijn strottenhoofd een laryngaal
verstrikt raakt in zichzelf (dat vogelzwart en dat

je gedachten aan een boom hieruit bestaan
een zwerm die geen betere plek kan bedenken)

niets wil horen want alles herinnert aan de wil
je wit en wijst vooruit of rood

maar ik ben banger dat het geen zwerm is
dan dat ik angst ken voor de dood ja rood graag.

Er wordt soep van gevogelte geserveerd.

Kan iemand die eenzame zwanen verjagen?
Ze maken achten in de sloot.

Dan zal ik de nachtboom in mij laten staan
en wuiven. Beelden zoeken bij sereen.

Ik mors vogels op het tafelkleed.