iedereen loopt te hoop eist een plaats
ik ben relevant jij ook maar ik zeker
aandacht en respect wedijveren om voorrang
ik ontvang liever dan ik uitdeel
althans ik geef meer sneren dan complimenten
natuurlijk terecht en verdiend
begrijp niet mijn onzichtbaarheid
al tierend en schreeuwend en mokkend
lege huls echo's van onbegrip en ongeloof
ziet niemand mij en mijn talenten
waarom geïnteresseerd in anderen
vervulling in mezelf is al
hoe dwaas jezelf als middelpunt te beschouwen
met blikveld niet verder dan eigen grens
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem