Een Kort Verhaal Gedicht Deze Dinsdag.... Poem by Sylvia Frances Chan

Een Kort Verhaal Gedicht Deze Dinsdag:

Op een zonnige dag, wanneer de zon prachtig schijnt,
dwaal ik als een eenzame wolk, langs ondiepe meren en rustige wateren.

Terwijl de tulpen beleefd hun hoofd buigen, blijf ik denken waar ik heen moet?
Naar mijn studenten en samen met hen lunchen in de massa of solitair in een comfortabele lunchroom?

Ik loop door en besloot naar de fantastische lunch-hoek te gaan,
een gezellig restaurant op afstand in het mooie deel van de stad.
Ik ga alleen lunchen, mompelde ik bij mezelf.

Terwijl ik op mijn bestelling wachtte, kwam een aardige vrouw het restaurant binnen.
Ze glimlachte naar me en ging voor me zitten. Ze vroeg me een paar seconden eerder of de plaats bezet was of niet.
Ze nam de tijd om het heerlijke menu te lezen.

De grootste stilte tussen ons.

Toen zei ik onverwacht tegen haar
laat me me even voorstellen:

+ Goedemiddag, hoe lang bent U hier al?
- Een lange tijd denk ik
+ wat ga je doen?
- Ik weet het nog niet
+ U bent echt nieuw hier, nietwaar?
- Dat kun je min of meer zeggen
+ U bent hier sinds december, zeiden ze, bent U van plan langer te blijven?
- dat hangt af van de kou, als het koud blijft, dan vind ik dat leuk en zal ik hier een tijdje blijven
+ Ik hou van warmte, als het zo koud blijft, neem ik afscheid van de kou en ga ik naar mijn broer in Jakarta
- jammer dan, zie ik U volgend seizoen?
+ Ik weet het niet.
och ja, mijn naam is Sylvia Frances, tot ziens!
-en mijn naam is Corona Virus, ze plagen me ook met een bijnaam:
Covid-19, Co is voor corona, Vi is voor virus en d-19 is voor ziekte van het jaar 2019.
Moeilijk? Nee, je moet me alleen kunnen herkennen, ik ben inderdaad geen braaf meisje of schoonheid....

Een verhaal van 2 minuten en het wordt ook gepubliceerd in MEDIUM

© Sylvia Frances Chan - Alle rechten voorbehouden
Dinsdag 3 maart 2020
Nederland