Die Sirkel Poem by YURI DURAAN

Ek is vuur

gloeiend
verterend
magies en
atmosferies
intens
oorrompelend

en so brand ek
vir JOU

en dan is ek niks…

al wat oorbly
van my en my
woorde en
drif
is die grys as
wat weggevee
word deur
die wind

Ek is wind

driftig
heldhaftig
indringend en
ondersoekend
omhelsend
singend

en so waai ek
vir JOU

totdat ek stilword….

en dan is dit
ek en my
lied wat
verdryf word
in vergetelheid
van wysies
deur
die reën

Ek is reën

helder
betowerend
emosioneel en
allesomvattend
venuwend
bevestigend

en so reën ek
vir JOU

en dan is ek uitgewoed….

en die druppels
sak weg
in die grond,
maak plek
vir ‘n
geldige rede
‘n ander begin
‘n nuwe son

Ek is son

verstaan jy lief?

Ek is son
ek is maan
ek is winter
somer herfs en lente
ek is woestyn
en oerwoud
en see en berg

ek leef in musiek
en gedigte
en haal asem
in drome

waar jy jou bevind
hetsy op land of
in gedagte
dáár was ek reeds
en sal ek weer vir
jou wag

want ons is gesmee
ons is werklik
daar is geen
ander jy
of ander ek
wat geskep kan
word deur
woorde of
denke

Ek is vuur....