DE VAL VAN VRIJE DAGEN Poem by Stefan Hertmans

Er is, in tussentijden van verwachting,
geen gat zo ondiep of de ziel tuimelt
erin: de floxen die geen rozen zijn,

wolkeloos geregen, brons dat tot
koek verkruimelt, lege portretkunst
voor een beademde spiegel,

je bleke ogen die, zei Baudelaire,
het onweer van een passie in een
vlekje dragen, nietiger dan jij en ik,

want aangekondigd is ons doodgaan
in andermans kleren,

de tussentijd waarin je niet meer
wordt verwacht, een gat waar
ooit je leven zat,

tegen de avond fluit de buurman zacht
No milk today, alvast voor morgen.