Dat is waar daar stond een appelboom die later is gerooid Poem by Tonnus Oosterhoff

Dit gedicht wordt begeleid door de Inventio van Bach, omdat het synchroon loopt met dit stuk


I

dat is waar daar stond een appelboom die later is gerooid, hij had een ziekte en dat gele ding daar
aan die tak dat was
zo'n schommel
wat zeg je?
zo'n plastic schommel
peuterschommel waar je niet uit vallen kan een plastic broek een soort Gods hand maar dan voor kleintjes.

echt een lange man is Martin trouwens nooit geworden, misschien twee keer wat hij hier is
denk je ook niet Herman?
ik ook niet
wat zeg je?
ik denk net zo min als jij
hou je gemak! hou je gemak! we hebben gasten goede vrienden zoek jij die video van
Netwerk maar die willen ze straks ook nog zien.

Herman is zowat twee meter hij begrijpt het niet, nee, mannen van twee meter komen nooit
op het idee zich te verhangen
ze snappen niet wat hoogte doet

Minolta Minolta

Herman met de super-acht buigt door zijn knieën filmend neerziend op Alice die op het filmen
toeziet met haar hand om Martins buikje iets verschikkend aan zijn luier. wijst het kind vanuit het schip
met bloemen wijst het kind tegen de zon waarin zijn vader staat te super-achten
dat zijn schaduw niet in beeld komt want dat zou de film bederven

Alice ziet de kindervinger Herman zoekt de video op zolder, zacht kan hij niet lopen, uit
het filmkind stroomt geluk als uit een kraan... wie draait hem uit, wie draait hem aan? het is een rare
middag en de gasten denken: gaan?


II


langs de boulevards van alle badplaatsen in Spanje zie je vlotte Nederlandse jongelui op zoek naar
well-to-do toeristen
ze drinken mee, wijzen de weg,
ze doen zich voor maar vissen ondertussen uit of dit potentiële klanten zijn voor een
time-share contract

Netwerk was in Alicante om vermomd als nietsvermoedend stel vanuit een tas te filmen hoe een
jongeman ze meetroonde naar deze voorbeeldwoning

kijk: Martin!
dat is ie
de laatste keer dat ik hem zag
dat wij hem zagen wisten al een paar jaar niet meer waar hij uithing


de garagedeuren zijn op afstand te bedienen, kijk, daar ziet u al de balustrade van uw eigen home,
geelgepleisterd, inderdaad, een kleurig schouwspel, kunt u zich voorstellen wat daar het uitzicht
van zal zijn dat zien we straks, dat zien we straks, ik laat u dadelijk het uitzicht zien maar eerst - [ze gaan
naar binnen]

nu zijn we hem kwijt straks nog even in een glimp maar dat weet ik niet zeker Herman denkt van niet
maar ik van wel, maar goed, maar goed...


[commentaarstem zegt:] ‘Waar anderen het overnemen en de sfeer steeds meer er een wordt van nu
of nooit.' ‘Maar ik kan dus altijd terug?' ‘Tot een week kunt u altijd nog terug. Maar als u nu níet tekent,
is de plek vanavond van een ander.'

spoel nog eens terug. Herman, spoel nog eens terug die band ik wil hem soms de hele dag wel zien
en dan opeens nooit meer en dan weer steeds


Netwerk was in Alicante om vermomd als nietsvermoedend stel vanuit een tas te filmen

zijn krullen
iets lichter
dat is de zon


dat moet je doen. je moet het doen! als dat is wat het beste bij jou past dan moet je 't doen,
niet treuzelen, maar meteen doen.

hij hoorde als klein kind al stemmen die hem zeiden wat te doen


III

defecatie en urinelozing pols afwezig en geen ademhaling maar de nek is volgens de
ziekenhuisarts niet gebroken asphyxie maar niet gebroken

achter in de keel zit een klein doosje met juwelen levenskracht je maakt het open door te trekken
aan de tong

trek aan de tong! trek aan de tong! trek aan de tong, bevrijdt de tweede ziel in 't zelfde
lichaam door te blijven trekken aan de rode mensentong en met de adem keert het schip met bloemen
dag vader. dag moeder. gezondheid. een nieuw contract. de oude time-share is
verscheurd je bent gezond weer teruggekeerd nu kijk je altijd met ons mee.

de oude films, de video, de appelboom waarin Gods hand de gele schommel hing de vide van de
voorbeeldwoning waar je

ik moet hem zien, ik moet hem zien,
soms wil ik hem de hele dag wel zien en dan weer nooit

want hij probeert het nog een keer