Criminally Innocent/Ποθητη Αθωοτητα Poem by Mary Skarpathiotaki

Ποθητή αθωότητα

Στους μυστικούςναούς
συναντηθήκαμε
- συνοδοιπόροι του άφατου -
ώσπου επήλθε
η ένωση.

Τα χείλη διακαώς,
υμνούν το εμείς
στο φιλί,
στο μαζί,
και στο πάντοτε.

Πως αποτρέπουν στο έρεβος
να συλήσει το ιερό,
της αγάπης μας,
φως!

Εισχωρώντας τρεμάμενη
στην πύλη του έρωτα
και την σκέπη του πόθου
τη λήθη ξεπέρασα
και
των ανόητων αποκτημάτων
την εκούσια ανηδονία
έτσι,
που των λαθών μου
η συγχώρεση
να είσαι, Εσύ!

Ενδύοντας εσαεί,
την ποθητή αθωότητα,
με τις αξίες του απλού,
του λιτού,
του ευρύχωρου!

Ανιχνεύοντας μαζί,
ατραπούς μυθικούς
του ωραίου
και
του αληθινού,
της ανεκτίμητης
γνώσης.

® Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη 🌷
25.9.2014

Criminally innocent

In the secret temples
we met
- companions of the sinless -
until it happened
the association.

Lips kind of,
  praise us
in the kiss,
in together,
and always.

How to prevent the adolescent
to seize the sanctuary,
of our love,
light!

Penetrating shaky
at the gate of love
and the craving of desire
I have overcome the forgetfulness
and
of stupid acquisitions
voluntary anesthesia
so,
that of my mistakes
forgiveness
be yourself!

Wearing inside,
cruel innocence,
with the values ​​of the simple,
of the simple,
spacious!

Scanning together,
  fabulous myths
of the nice
  and
of the true,
of priceless
  knowledge.

® Mary Skarpathiotaki 🌷
25.9.2014