Boon Poem by Pranabkumar Chattopadhyay

Boon

I was the one who held onto your trembling body,
While you bonded with the serpent for life!
Blinded by my own delusions, I cut my fingers with letters,
While you bathed in ecstasy from the wounds!

The deity, in a trance, raised a blessing hand and only said:
'You wanted the letters? Not this sorrow. Only perish for life! '

I take that message now, with the burnt letters,
Echoing in this blazing house.


δώρο

Ήμουν αυτός που κρατούσε το τρέμοντα σώμα σου,
Ενώ εσύ δέθηκες με το φίδι για πάντα!
Τυφλωμένος από τις δικές μου αυταπάτες, έκοψα τα δάχτυλά μου με γράμματα,
Ενώ εσύ απόλαυσες την έκσταση από τις πληγές!

Ο θεός, σε μια μανία, ανέστειλε μια χέρι ευλογίας και είπε μόνο:
'Ήθελες τα γράμματα; Όχι αυτός ο πόνος. Απλώς αφανίσου για πάντα! '

Παίρνω το μήνυμα τώρα, με τα καμένα γράμματα,
Ηχώντας σε αυτό το φλεγόμενο σπίτι.


বর
তোমার ঝাপসা দেহ আমিই তো জড়িয়ে ছিলাম
তুমি তো সাপের সাথে আজীবন সম্পর্কে জড়ালে!
আমি যে মোহান্ধ হ'য়ে অক্ষরেই সাঁতার কেটেছি
তুমি তাতে কাদা গুলে আনন্দে বিভোর থেকেছ!
দেবতা অধীর হ'য়ে আশীর্বাদি মুদ্রা তুলে শুধু বলেছিল:
'অক্ষর-ই তো চেয়েছিলি? তবে এই দুঃখ নে। আজীবন
শুধু পুড়ে মর! '
নত শিরে নিয়েছি তা, পোড়া অক্ষরের সাথে
দাউ দাউ জ্বলন্ত এ ঘর ।