Binbaapar Chhuaa (Kosli Poem 157) Poem by Binapani Mahaling

Tor pet bhitren eiaaden seaaden hebaar dekhi
Man usaten bhari jaauchhe
Kaahaake kahemi maa hebaar sukh nu sukh naain
Tor kathaa bhaabi aaikhr ras buhi jaauchhe.
Kete tapaa guli sunuchhen tor laagin
Kuaanri tukel dihen buhibaar taa badaa dukh
Pherbi chhaatike pathar karichhen kaan kili
Tor maa daak thin sabu dukh hebaa sukh.
Sahar saaraa lok pachraasan eichhuaar buaa kiae
Kahaake kaanaa kahemi muin nijen naain jaani
Se maachhi andhriaa belen khetun ghar ke phirlaa belen
eijat padigalaa paani.
Taakaar cheraa ki gaanr naa muinnaain na
Mor upren rapti paddle
Phular paakhudaa ke chirkiti phiki delaa lekhen
Mor bharaa jauban ke chhiri phaadi dele.
Mor aankhir rakat ke chhati na gaen bandhuchhen
Tate tor maan aaij kahuchhen tui dharti ke aaibu
Maaejhi tukel kar sanmaan rakhbu
Mor charitar na jen kaali laagichhe metaabu.
Ei duniaa ke dekheinebu buaar darkaar naain
Eklaa maa bi janam putuli ke munush karshi
Maa hi pine paran bharsi aau mane ras
Ei maa hi nuaa jeeban desi aau bhal sanskaar