Bin Darı Poem by M.Akin Vaha

tanıyorum onu
şahsen yani
yani gıyabında
hani öksürüyordu ya
en heyecanlı yerinde filmin
tam kızı öperken
işte oydu
ben değilim diye inkar eden

halbuki buz gibi
o çocuğu
soluyordum soğuk nefesimden
torpil patlıyordu
daha bir ay geçmeden kimine
bense sözlüye kalkıyordum
ses yok
seda gülüyordu pencereden

o çocuğu
tanıyordum artık
hatta mitoz halini
monitör karşısında
öfkemi sünnet ediyordu güya
pansuman işi zordu o zaman
sonra ahu
köpek çekiyordu sürekli
köşe bucak

ne zaman
kurban kessem dudağa
valentine day
olmalıymış illa
günlerden salı pazar
önemi yokmuş
kime sorsam
şeker gibi el
kolonya kokulu gözleri varmış
sürdükçe genizi yakan

o çocuğu tanıyor musun
dedim bir defasında
kimi
şu sığırı mı
diye sormuştu
sallayıp başını
gayri ihtiyari bir refleks işte
bir nefes mesafesinden
pisliyordu yattığım yeri

sevdiğim kız da
yan yatıyorsun aşkım
kıyamete zorla kendini
uyandır savaşı minderinden
yırt sahte tebessümleri
utanmaz duvarında namussuzluğun
su basmasın komşuyu
enikonu tadilat
ikna et
o çocuğu demişti
o çocuğu demiştim
katmerlendi dilimde öfke sonra
zamanaşımı oldu
her gün bin darı kefende
şerefsizlik dizboyu..


Vaha