ସର୍ପିଳ ରାସ୍ତା Poem by Bharati Nayak

ସର୍ପିଳ ରାସ୍ତା



ଅର୍ଦ୍ଧ-ଆଲୋକିତ ଡାଇନିଂ ଟେବୁଲ ଚାରି କଡେ ସେମାନେ ବସିଥିଲେ,

ପରିବାରର ପୁରୁଷ ମୁଖିଆମାନେ ଫୁସଫୁସ ସ୍ୱରରେ କଥା ହେଉ ଥିଲେ l

କେବଳ ବୃକ୍ଷ ର ପାକଳ ଫଳ ମାନଙ୍କର ଝର୍କା ରେ ପିଟିହେଉଥିବାର ଶବ୍ଦ

ସେମାନଙ୍କ ଗମ୍ଭୀରତା ଭିତରକୁ ପଶି ଆସିବାକୁ ସାହସ କରୁ ଥିଲା l



ମୁଁ କିଛି ନାରୀ କଣ୍ଠର ଅନୁସରଣ କରି

ଅନ୍ଧାରୁଆ ପଥ ଦେଇ ବିରାଟ ରୋଷ ଘରେ ପହଂଚିଲି,

ଯେଉଁଠି ସୂର୍ଯ୍ୟ ରଶ୍ମି ବିଛୁଡି ପଡିଥିଲା

ଆଉ ସୁଗନ୍ଧିତ ମସଲା ରୁଟି ର ବାସ୍ନା ରେ ମହକୁ ଥିଲା l



ଅନ୍ୟ ମାନଙ୍କ ଅଜାଣତରେ ମୁଁ ରୋଷେଇ ଘରକୁ ସଂଯୁକ୍ତ

କୋଠରୀକୁ ପଶି ଆସିଲି ଯେଉଁଠି ଶେଜ ଧାରରେ

ମସ୍ତିସ୍କ ଟିଉମର ରେ ସଦ୍ୟ ଅନ୍ଧତ୍ୱ ଲଭି ଥିବା ସୁନ୍ଦରୀ ତରୁଣୀ

ବିଷର୍ଣ୍ଣ ମୁଦ୍ରା ରେ ବସିଥିଲେ l ମୁଁ ମୋର ସମବେଦନା ଭରା ହାତଟିକୁ

ତାଙ୍କ ଆଡକୁ ବଢ଼ାଇ ଦେଲି l ମୁଁ ତାଙ୍କ ହାତ ଧରିବା ପୂର୍ବରୁ

ଜଣେ ମାଉସୀ ମୋତେ ଦେଖି ପକାଇଲେ

ଓ ତରବର ରେ ମୋତେ ଆଲୋକ ଆଡକୁ ଭିଡି ନେଲେ l

@Bharati Nayak