Ayın Issız Kızı Poem by Dorukhan Baris Oguzcan

Ayın ıssızlığı süzülürken üzerimize,
Parmak uçlarımızda biriken o derin suskunluk.
Anlamı yoktu şimdi, ne geçmişin ne de geleceğin,
Sadece sen ve ben, bu sessizliğin ortasında.

Her nefesin, bir fırtınanın ardından kalmış,
Sakin bir deniz gibiydi göğsümde.
Senin gözlerinde bulduğum o yitik ışık,
Bir zamanlar kaybolduğum o labirentten çıkışımdı.

Yarı yanık bir sigaranın külünde,
İki hayatın hikayesi saklı şimdi.
Dumanıyla çizdiğimiz o belirsiz yollarda,
Ne bir son vardı, ne de bir başlangıç.

Sadece bir an, sonsuzluğa uzanan.
Bıraktığımız her iz, bir vedanın habercisiydi.
Ama bilirdik, bu veda, yepyeni bir başlangıçtı.
Sonsuzluğa uzanan, yalnızca bizim olan