Anaath (Kosli Poem 110) Poem by Binapani Mahaling

Kaain helaaje mate anaath banaalure daiba
Mor maabuaa ke tor paakh ke daaki neigalu
Chaari dig mate andhaar disuchhe buddhi baat nai disbar
Sabu saahaaraa chhididgalaa mate eklaa kari nelu.

Jen aaden dekhlen lok gadaa gadaa nijar kihe naain
Kaahaake kahemi mor manar kathaa bujhi naain paaruchhen
Ei phataa kapaalke kaahaake dekhaami kanaa karmi muin
Khaanaa paain kenu jutaami jaani naain paaruchhen.

Naain jaani muni khetar kaam naain jaani gharar paaiti
Kenu mul karmi jeebanar rastaa baat dekhaabaar ke kiae naai
Kebun pindhichhen phataa kapdaa pindhbaar laagin aaukichhi naain
Paisa naaina aanten shukhaa murhi muthe khaaibaar laagin.

Raait helen andhaar ke darlaaguchhe maabuaa manepaduchhan
Marigalen sabe taraa hesan ei aakaasahar ken taraa semaane
Aahaa karuchhan sabe helen haat dhari baat dekhaabaa kiae
Aankhir ras gadei hauchhe chhati dhad pad hauchhe helen bujhba kiae.

Tuin mor maa tuin mor buaa re daiba tui mor saang saathi
Ei eklaa jeebanke sat baat dekhaabu saahaas debu mate
Aago paain paban dhartimaataa saahaa heithiba mate
E eklaa jeeban ke samkirara kaame lagaami mane bal deba saten.