Amar Perem (Kosli Poem 169) Poem by Binapani Mahaling

Ei samaajar baadhaa bandhan ki maranar baat kihe aam ku algaa kari naain pare
Sabu belen muin tor saange thimi mane, dhiaane, sapane sabuthaane.
Maachi andhriaa belen paahaadar budhaa bargachh talen mor kiriaa sabubelen thibaa
Paahaadar eco saange thibaa, pabanar sur taalen thibaa, barshaar rim jhim na thibaa.
Aamar ei perem aamar nishaas na thibaa marigalen aamar atmaa saange jibaa
Mashan padaar juae ei perem ke khaar kari naai paaren marlaa paren aau jalbaa.
Kanchha sunaa mudaa metaar dab dabuthibaa jete din tak ei sansaar dharti na thibaa
Mari kari bi aame amar heijimaa chaal ei peremar sagaren kudi dubi marmaa.
Eithin dubi marbaar thin jen sukh ache se sukh algaa algaa jeinbaar thin kena paaimaa
Chhati ke pathar kar, dar bahae ke dur kar, chaal ei samaaj nu bahut dur ke palaamaa.
Samajar hulaajaari, chaari chugri dekh gadh ghadi lekehn aauchhe badaa joren maadi
Naain parle palei chaal ei paahaad uprun naed ke degijimaa peremar deep ke jaali.